تو یه کتابی یکی از دوستان قدیمی دست نوشته ای رو برای یادگاری نوشته بود که با خوندنش یاد خیلی از اتفاقات گذشته افتادم .
(این جهان پر از صدای پای مردمیست
که هم چنان که تو را می بوسند طناب دار تو را می بافند...
مردمی که صادقانه دروغ می گویند
و خالصانه به تو خیانت می کنند)
دیروزی که رفت امروزی که میاد و فردایی که به انتظارشیم همه و همه به وسعت لحظه ها میگذرند و من هنوز میون این دو تا جمله موندم که چرا گاهی زود میگذره گاهی دیر؟چرا گاهی اونقدر باید صبر کرد که ساعتها بگذرند و گاهی انقدر زود میگذرند که حتی نمیفهمی چطوری گذر کردن و در کل یاد جمله ای همیشگی که ناگهان چه زود دیر میشود ...
یاد باد آن روزگاران یاد باد ...
یاد آدمایی که دوسشون داشتم و دیگه پیشم نیستن،یاد همه آدمایی که روز و شبم با وجود اونا معنا پیدا می کرد .ولی حالا دیگه حتی نیستن که بتونم دستشون رو لمس کنم و دیگه اون دست نوازشگرشون رو ندارم.فقط یه قاب عکس ازشون باقی مونده و یه دنیا خاطره و تنها کاری که می تونم بکنم اینه که خیره بشم به عکسشون و خاطره هاشون رو مرور کنم . بازهم زیر لب میگم یاد باد آن روزگاران یاد باد...
قصه ی ما آدما مثل قصه ی شکوفه های بارون زده ی سر بهاره که وقتی میان نمیدونن چقدر صبر داشته این درخت که همچین شکوفه ای به ثمر نشسته .
به این فکر می کنم که این دنیا همونجوری که پر از آدمهای مهربون و صاف و ساده است ، از آدمهای خودخواه و مغرور که فقط خودشون و منافع خودشون براشون مهمه خالی نیست . هستند کسانی که به اسم دوستی ، دوستاشون رو قربانی منافع خودشون میکنن . بعد از این همه اعتمادی که داشتی تازه می فهمی که چه خبره و این کسی که به عنوان یه دوست قبولش داشتی دیگه اون کسی نیست که می شناختی .اون موقع تازه می فهمی که چه ساده یه دوست خوب به یه آدم جهنمی تبدیل میشه .آره دنیا پر از آدمهای رنگ و وارنگه . و من دلم از بعضی از آدمهای این دنیا پره ... آدمهایی که فقط غرورشون براشون مهمه و بس...گاهی هم به آدمهایی برخورد میکنی که به جای اینکه خودت واسشون مهم باشی چیزای دیگه از تو هست که براشون مهم تره ...آره تو این دنیا انواع و اقسام آدمها رو می بینی که گاهی آرزوی زندگی آسمانی میکنی نه این زندگی زمینی و زندگی تو این کره خاکی...
دیروز یکی از دوستان گرامی تو وبلاگش مطلبی از دوستی نوشته بود که جالب بود خیلی جالب بود ، اگه همه انقدر ساده با دوستانشون برخورد کنن شاید خیلی از مشکلاتی که الان هست حل بشه اما خب (توقع و بی اعتمادی ) تنها چیزیه که آتیش به روابط میزنه و متاسفانه تو هر رابطه ای که نگاه میکنیم به جای گذشت و مهربونی و محبت بیشتر توقع می بینیم.
توی این دنیا میون این آدما توی این همه سال عمری که کردم همه مدل آدمها رو دیدم و بین همه یک نفر رو دیدم که می تونم بگم به جرات میتونم بگم دورنگی درونش ندیدم امیدوارم که همیشه و همیشه و همیشه خنده رو لبهاش باشه و همیشه خدا براش بهترینها رو بخواد . دوستی که کمک کرد تا بهتر ببینم و بشناسم و رفتار کنم . تقدیم به تو دوست خوبم :
درنگاهت همه مهربانی هاست ، قاصدی که زندگی را خبر می دهد و در سکوتت همه صداها ،فریادی که بودن را تجربه میکند.
برایت بهترینها رو آرزو میکنم .
شاد باشین و بی غم
یاحق
گلهای شما()