پناهم بده اي صداي شبانه

پناهم بده اي غزل اي ترانه

پناهم بده اي غم خوب اهلي

پرم کن پر از گريه اي بي بهانه

پرم کن از حسي که ديدار يک گل

پر وبال پروانه را مي گشايد

پرم کن پر از حال خوب چکاوک

در آن لحظه که دلنشين مي سرايد

من از جنس برگم من از نسل باران

پناهم بده اي سرآغاز رويش

من از سمت عشقم ، من از روح هستي

پناهم بده اي صفاي نيايش

بيا عشق بيا عشق به ايثار ازخود گذشتن پناهم بده

بيا عشق بيا عشق به دنياي ديوانه گشتن پناهم بده